miércoles, 6 de agosto de 2008

Poberbioh 30

30. Palabrah d’Agú, iho’e Yaké, de Mazá.

Orákulo d’ehte ombre pa’ Itié y pa’ Uká.

Komo zoi er máh ihnorante loh ombreh

Y no pozeo l’intelihenzia umana,

No e aprendío la zabiduría,

Ni konohko la zenzia’r zantízimo.

¿Kién zubió a loh zieloh y dehpuéh bahó?

¿Kién a enzerrao’r biento’n zuh punyoh?

¿Kién ató lah aguah en zu manto?

¿Kién ehtablezió tóh loh límiteh de la tierra?

¿Komo ze yama? ¿Kuá eh er nombre’e zu iho? ¿Lo zabeh tú?

Toa la palabra’e Dioh eh akrizolá;

Él eh un ehkúo pa’ loh ke’n é ze refuhian.

No anyadah ná a zuh palabrah

Pa’ ke no te reprenda y te tenga pò farzario.

Orazión

Doh kozah te pío;

No me lah niegeh anteh de ke muera.

Aleha’e mí farzeá y mentira,

No me deh probeza ni rikeza.

Konzée-me’r pan nezezario,

No zea ke, zaziao, reniege de ti

Y diga: "¿Kién eh er Zenyò?";

O ke, ziendo probe, robe

Y profane’r nombre de mi Dioh.

Poberbio

No kalumieh a un kriao ante zu amo,

No zea ke te mardiga y tengah ke zufrì la pena.

La peò raza

Raza ke mardize a pare

y no bendize a zu mare;

raza ke ze tié pò pura,

pero ke no z’a labao’e zuh imundiziah;

raza’e miráh artanerah

y de párpaoh artiboh;

raza kuyoh dienteh zon ehpáh

y kuxiyoh zuh molareh

pa’ deborà a loh umirdeh de la tierra y akabà kon loh probeh der paíh.

Kuatro kozah inzaziableh

La zangihuela tié doh ihah:

"Da-me, da-me".

Treh kozah ai ke no z’artan,

Y kuatro ke nunka dizen "Bahta".

El’abihmo, la matríh ehtéri,

La tierra ke l’agua no pué zazià,

Er huego ke nunka dize "Bahta".

El’oho ke ze burla d’un pare

Y k’ehprezia l’eá’e zu mare,

Loh kuerboh der torrente lo zakarán

Y loh ihoh d el’ágila lo deborarán.

Kuatro kozah mihteriozah

Ai treh kozah ke zon mihteriozah pa’ mí,

Y kuatro ke no komprendo:

Er zendero’e l’ágila’n loh zieloh,

Er zendero’e la zerpiente zobre la roka,

El zendero’er nabío’n arta mà,

Er zendero’e l’ombre’n la donzeya.

Tá eh la konduhta’e la muhè adúrtera:

Eya kome, aluego ze limpia la boka

Y dize: 2No e exo ná malo".

Kuatro kozah inzoportableh

Treh kozah ai k’azen temblà la tierra,

Y kuatro ke no pué zoportà:

Un ehklabo ke yega a zè rei,

Un fatuo ke tié pan en abundanzia,

Una muhè aborrezía k’enkuentra marío

Y una kriá ke zuplanta a zu zenyora.

Kuatro kozah pekenyah, pero zabiah

Ai kuatro zereh minúhkuloh en la tierra,

Pero zon zabioh entre loh zabioh:

Lah ormigah, pueblo zin huerza,

Pero ke, en er berano, azegura zu probizión;

Loh damaneh, pueblo zin bigò,

Pero ke z’aze zu kubí’n lah rokah;

Lah langohtah, ke no tien rei,

Pero toah marxan en bandah ordenáh;

Er lagarto ke z’agarra kon la mano,

Pero ke z’enkuentra’n loh palazioh der rei.

Kuatro kozah de noble pazo

Ai treh zereh de guen andà,

Y kuatro d’ermoza marxa:

Er león, er máh huerte de loh animaleh,

Ke no retrozé ante ná;

Er gayo ke ze pazea kon gayardía entre zuh gayinah;

Er maxo kabrío ke ba konduziendo zu maná,

Y er rei kuando arenga a zu pueblo.

Zi ah zío tan nezio ke t’ah alabao

Y aluego reflezionah-te, pon-te la mano’n la boka;

Porke batiendo la lexe ze zaka la manteka,

Oprimiendo la naríh ze zaka la zangre

Y oprimiendo la ira ze zuhzita la kereya.

No hay comentarios: