jueves, 7 de agosto de 2008

Zarmo 2: Er drama meziániko

  1. ¿Pò ké z’ahitan lah nazioneh, y loh puebloh mahkuyan planeh banoh?
  2. Ze yergen loh reyeh la tierra, loh kaudiyoh konhpiran aliaoh kontra Yabé y kontra zu Unhío:
  3. «¡Rompamoh zuh koyundah, zakuamo-noh zu yugo!»
  4. Er ke ze zienta’n loh zieloh ze zonríe, Yabé ze burla d’eyoh.
  5. Aluego’n zu kólera leh abla, en zu furò loh aterra:
  6. «Ya tengo yo konzagrao a mi rei’n Zión mi monte Zanto.
  7. Biá’nunzià’r dekreto’e Yabé: Ér m’a dixo: «Tú ereh m’iho; yo t’e enhendrao oi.
  8. Píe-me, y te daré’n erenzia lah nazioneh, en propieá loh konfineh la tierra.
  9. Kon zetro’e yerro, loh kebrantaráh, loh kebraráh komo bazo d’arfarero.»
  10. Y ara, reyeh, komprendé, korrehíoh, huezeh la tierra.
  11. Zerbí a Yabé kon temò,
  12. Kon temblò bezá zuh pieh; no z’irrite y perehkáih en er kamino, pueh zu kólera z’inflama’e repente. ¡Benturozoh loh k’a ér z’akohen!

miércoles, 6 de agosto de 2008

Poberbioh 30

30. Palabrah d’Agú, iho’e Yaké, de Mazá.

Orákulo d’ehte ombre pa’ Itié y pa’ Uká.

Komo zoi er máh ihnorante loh ombreh

Y no pozeo l’intelihenzia umana,

No e aprendío la zabiduría,

Ni konohko la zenzia’r zantízimo.

¿Kién zubió a loh zieloh y dehpuéh bahó?

¿Kién a enzerrao’r biento’n zuh punyoh?

¿Kién ató lah aguah en zu manto?

¿Kién ehtablezió tóh loh límiteh de la tierra?

¿Komo ze yama? ¿Kuá eh er nombre’e zu iho? ¿Lo zabeh tú?

Toa la palabra’e Dioh eh akrizolá;

Él eh un ehkúo pa’ loh ke’n é ze refuhian.

No anyadah ná a zuh palabrah

Pa’ ke no te reprenda y te tenga pò farzario.

Orazión

Doh kozah te pío;

No me lah niegeh anteh de ke muera.

Aleha’e mí farzeá y mentira,

No me deh probeza ni rikeza.

Konzée-me’r pan nezezario,

No zea ke, zaziao, reniege de ti

Y diga: "¿Kién eh er Zenyò?";

O ke, ziendo probe, robe

Y profane’r nombre de mi Dioh.

Poberbio

No kalumieh a un kriao ante zu amo,

No zea ke te mardiga y tengah ke zufrì la pena.

La peò raza

Raza ke mardize a pare

y no bendize a zu mare;

raza ke ze tié pò pura,

pero ke no z’a labao’e zuh imundiziah;

raza’e miráh artanerah

y de párpaoh artiboh;

raza kuyoh dienteh zon ehpáh

y kuxiyoh zuh molareh

pa’ deborà a loh umirdeh de la tierra y akabà kon loh probeh der paíh.

Kuatro kozah inzaziableh

La zangihuela tié doh ihah:

"Da-me, da-me".

Treh kozah ai ke no z’artan,

Y kuatro ke nunka dizen "Bahta".

El’abihmo, la matríh ehtéri,

La tierra ke l’agua no pué zazià,

Er huego ke nunka dize "Bahta".

El’oho ke ze burla d’un pare

Y k’ehprezia l’eá’e zu mare,

Loh kuerboh der torrente lo zakarán

Y loh ihoh d el’ágila lo deborarán.

Kuatro kozah mihteriozah

Ai treh kozah ke zon mihteriozah pa’ mí,

Y kuatro ke no komprendo:

Er zendero’e l’ágila’n loh zieloh,

Er zendero’e la zerpiente zobre la roka,

El zendero’er nabío’n arta mà,

Er zendero’e l’ombre’n la donzeya.

Tá eh la konduhta’e la muhè adúrtera:

Eya kome, aluego ze limpia la boka

Y dize: 2No e exo ná malo".

Kuatro kozah inzoportableh

Treh kozah ai k’azen temblà la tierra,

Y kuatro ke no pué zoportà:

Un ehklabo ke yega a zè rei,

Un fatuo ke tié pan en abundanzia,

Una muhè aborrezía k’enkuentra marío

Y una kriá ke zuplanta a zu zenyora.

Kuatro kozah pekenyah, pero zabiah

Ai kuatro zereh minúhkuloh en la tierra,

Pero zon zabioh entre loh zabioh:

Lah ormigah, pueblo zin huerza,

Pero ke, en er berano, azegura zu probizión;

Loh damaneh, pueblo zin bigò,

Pero ke z’aze zu kubí’n lah rokah;

Lah langohtah, ke no tien rei,

Pero toah marxan en bandah ordenáh;

Er lagarto ke z’agarra kon la mano,

Pero ke z’enkuentra’n loh palazioh der rei.

Kuatro kozah de noble pazo

Ai treh zereh de guen andà,

Y kuatro d’ermoza marxa:

Er león, er máh huerte de loh animaleh,

Ke no retrozé ante ná;

Er gayo ke ze pazea kon gayardía entre zuh gayinah;

Er maxo kabrío ke ba konduziendo zu maná,

Y er rei kuando arenga a zu pueblo.

Zi ah zío tan nezio ke t’ah alabao

Y aluego reflezionah-te, pon-te la mano’n la boka;

Porke batiendo la lexe ze zaka la manteka,

Oprimiendo la naríh ze zaka la zangre

Y oprimiendo la ira ze zuhzita la kereya.

martes, 5 de agosto de 2008

Epíhtola a Filemón

  1. Pablo, prezo’e Krihto, y Timoteo, el’ermano, a nuehtro kerío amigo y kolaboraò Filemón.
  2. a l’ermana Apfia, a nuehtro kompanyero d’armah, Arkipo, y a l’Iglezia’e tu kaza.
  3. Grazia y pah a bozotroh de parte Dioh, nuehtro Pare, y der Zenyò Hezukrihto.
  4. Doi graziah zin zezà a mi Dioh, rekondándo-te’n mih orazioneh,
  5. pueh tengo notizia’e tu kariá y de tu fe pa’ kon er Zenyò Hezúh y pa’ bien’e tóh loh zantoh,
  6. a fin’e ke tu partizipazión en la fe z’aga efiziente meiante’l konozimiento prefehto’e tó bien k’ai’n nozotroh en orden a Krihto.
  7. pueh tube gran alegría y konzuelo a kauza’e tu kariá, pò l’alibio ke loh korazoneh de loh zantoh an rezebío’n ti, ermano.
  8. Pò lo kuá, manke tengo’n Krihto bahtante libertá pa’ mandar-te lo ke kombiene,
  9. prefiero máh bien rogar-te’n nombre la kariá, yo, ehte Pablo ya’nziano, y aemáh ara prezo’e Krihto Hezúh.
  10. Te ruego’n fabò’e m’iho, a kien enhendré entre kaenah, Onézimo,
  11. ke’n otro tiempo te hue inúti, pero ara mu úti pa’ ti y pa’ mí.
  12. Te lo eguerbo,a éhte, mi propio korazón.
  13. Yo kerría retenerl-le konmigo, pa’ ke me zirbiera’n tu lugà, en ehtah kaenah pò l’Ebanhelio;
  14. mah, zin konzurtar-te, no e kerío azè ná, pa’ k’ehta buena arzión tuya no huera horzá zino boluntaria.
  15. Pueh tar beh hue alehao’e ti por argún tiempo, prezizamente pa’ ke lo rekuperarah pa’ ziempre.
  16. y no komo ehklabo, zino komo argo mehón k’un ehklabo, komo un ermano kerío ke, ziéndo-lo munxo pa’ mí, ¡kuánto máh lo zerá pa’ ti, no zólo komo amo, zino tamién en er Zenyò!
  17. Pò tanto, zi me tieh komo argo unío a ti, akóhe-le komo a mí mihmo.
  18. Y zi’n argo te perhuikó, o argo te debe, pon-lo a mi kuenta.
  19. Yo mihmo, Pablo, lo firmo kon mi punyo; yo te lo pagaré...Pò no rekordar-te deudah pa’ konmigo, pueh tú mihmo te me debeh.
  20. Zí, ermano, ah-me ehte fabò’n er Zenyò. ¡Alibia mi korazón en Krihto!
  21. T’ehkribo konfiao’n tu doziliá, zeguro’e k’aráh máh de lo ke te pío.
  22. Y ar mihmo tiempo, prepára-me ohpeahe; pueh ehpero ke pòh buehtrah orazioneh z’oh konzeerá la grazia’e mi prezenzia.
  23. Te zalúan Epafrah, mi kompanyero’e kautiberio’n Krihto Hezúh,
  24. Markoh, Arihtarko, Demah y Lukah, mih kolaboraoreh.
  25. Ke la grazia’er Zenyò Hezukrihto zea kon buehtro ehpíritu.

La Biblia

La '''Biblia''' eh uno'e loh libroh máh importanteh en l'ihtoria'e l'Umaniá. Y, sin embargo, no'htá trauzía a l'andalú. Por eyo, en ehte bloh ze ba'mpezà a trauzì arguna k'otra parte d'ehte libro, pa' k'aya hente ke lo puea leè, ara, en andalú.

Zarmo 117 (116): Imbitazión a l'alabanza

¡Aleluya!

¡Alabá a Yabé, toah lah nazioneh,
enzarza-lo, puebloh tóh!
Pueh zólio eh zu amò azia nozotroh,
la leartá'e Yabé dura pa' ziempre!

0. Título

Palabrah de Heremíah, iho’e Hirkíah, de loh zazerdoteh d’Anató, en la tierra’e Benhamín, a kien hue dirihía la palabra’e Yabé en tiempo’e Hozíah, iho d’Amón, rei’e Hudá, el’anyo treze’e zu reinao y tamién en tiempo’e Hoakín, iho’e Hozíah, rei’e Hudá, ahta kumplir-ze l’anyo undézimo’e Zeezíah, iho’e Hozíah, rei’e Hudá, ahta’r dehtierro’e Heruzalén, en er meh kinto.

L'empieze

Ehte bloh a zío kreao p'a eità trauzioneh de tehtoh a l'andalú kon er fin d'ehtendè la lengua andaluza pò la ré. Ehpero k'oh guhte y ke dihfruteih leyendo.

¡Amoh a komenzà a eità tehtoh en andalú!